Op naar Myanmar!

Mijn reis richting Myanmar startte in het noorden van Thailand, Mae Sai, waar ik de grens over ging. Ik had niet kunnen ontdekken op welke manier ik vanaf daar verder kon reizen, dus dat was een beetje een gok. Als back-up wist ik dat ik altijd nog kon vliegen. Eenmaal de grens over bij 'Tachilek' bleek ik over land niet verder te mogen reizen, aangezien de wegen gevaarlijk konden zijn voor buitenlanders. Dus op zoek naar een vlucht, wat niet zo gemakkelijk bleek te zijn. Daar sta je dan, in een vreemd land met nog een paar 'bath' op zak waar ik nog net een koffie van kon halen, zodat ik op WiFi kon zoeken naar een vlucht. Zeer waarschijnlijk keek ik vrij hopeloos en er kwam een meid die daar werkte mij helpen. Zoals haar en zo ook anderen zijn de mensen hier behulpzaam. Als ze een beetje Engels kunnen willen ze je graag helpen en voordat je het weet is iemand voor je aan het rondbellen voor een vlucht. Puntje bij paaltje bleken de vluchten naar Yangoon allemaal vol te zitten en aangezien het einde van de dag was ben ik achterop een scootertaxi gestapt naar een motel. In de avond ben ik wat gaan eten waar ik nog een vliegticketwinkel zag. Daar naar binnen gegaan waar bleek dat er nog 1 plaats was voor de volgende dag, reteduur en over 3 verschillende plekken. Afgesproken dat ik het de volgende dag zou laten weten, of ik naar Heho zou vliegen of naar Yangoon. Jessie was op weg naar Yangoon en uiteindelijk besloten om daar ook heen te gaan. Op een gegeven moment maakt het geld niet zo veel meer uit als je ergens graag heen wilt. De volgende dag naar Yangoon gevlogen via Tachilek, Leshio, Heho. Het vliegveld was een beleving op zich. Geen blanke mensen te zien en alles ging zeer primitief. De mannetjes bij wie ik de tickets hadden geboekt in de stad bleken alles te doen, tot het inladen van de bagage.
Eenmaal door de 'douane' kwam ik mijn nieuwe vriendin van de dag daarvoor tegen, die met haar ouders ook naar Yangoon vloog. De reis samen gemaakt waarin ze me veel verteld heeft over Myanmar en over de cultuur. Het grootste gedeelte van de mensen is boeddhist en een klein deel moslim. Het is best wel een eercultuur, waarin de dochter van het gezin niet veel te zeggen heeft zolang ze bij haar ouders woont. Als ze getrouwd is mag ze bij haar man gaan wonen (die veelal de keuzes maakt). Daarnaast 'moet' de vrouw maagd blijven tot het huwelijk, wat mijn nieuwe vriendin haar puberale lachje verklaarde toen ik grapte dat het een pakje condooms was wat bij de kassa lag. Toen ik later ook nog eens zei dat je dan maar moet hopen dat het fijn is aangezien je geen 'testrit' kan maken was het puberale meisje eerder verandert in een giebelende tiener.
Eenmaal in Yangoon aangekomen in de taxi gestapt op weg naar het hostel waar Jessie al was. Dat was fijn om elkaar weer te zien! Gek zo ver van huis!
Savonds zijn we wat gaan eten op straat, waarbij we uiteindelijk als enige nog op de weg zaten te eten aangezien het al laat was. Myanmar lijkt fantastisch tot nu toe. De mensen zijn veelal vriendelijk en er zijn nog niet veel toeristen wat het voor de mensen hier waarschijnlijk veel interessanter maakt om een praatje te maken. Wel merk je dat ze je overal geld aftroggelen (en overal geld voor vragen). Onderweg terug naar het hostel heb ik een eenmalige vliegles gedaan, wat niet zo fijn was. De stoepen zijn soms erg hoog en op 1 of andere manier ging ik op men plaatje. Dat met enige schaafwonden en blauwe heup als resultaat.
Vannacht hebben we gereisd naar Bagan, richting het noorden, waar we inmiddels zijn aangekomen. Hier zullen we de aankomende dagen doorbrengen en de vele tempels bewonderen (wat kolossaal schijnt te zijn). Tot nu toe is er weinig toerisme en veel authentieke straatjes wat erg koel is! Wordt vervolgt..