Phnom-Penh, Sihanoukville, Koh Rong en Vietnam

Oké, ik moet mezelf er even toe zetten om wat te schrijven van de afgelopen dagen.
We zijn gebleven bij de rit naar Phnom-Phnen. Ik had een busrit geboekt, wat een zogenaamde hotelbus was. Dit betekent dat je een bedje had, waar ik volgens de ticketverkoper wel naast een vrouw kon slapen. Eenmaal in de bus werd ik naar mijn luxueuze 1.60 bij 50 bed gebracht, waar toch echt een man lag op de andere helft van het bed. Ik zei de buschauffeur dat dit geen vrouw was en dat ik naast een vrouw wilde slapen. Zoals dat vaker gaat hier in Cambodia was dat geen mogelijkheid. Hier in Azië lijken de mensen moeite te hebben om 'nee' te zeggen. Als je ergens de weg vraagt aan iemand zullen ze niet snel nee zeggen, ookal weten ze niet waar je moet zijn. Dat maakt dat je wel eens gek staat te kijken als je aan de andere kant van de stad beland dan wat je bedoeling was. In dat soort gevallen mis ik de Nederlandse directheid wel, zeg maar gewoon hoe het is:-).
In Phnom-Penh heb ik de killingfields en de gevangenis S21 bezocht. Het is nu 40 jaar geleden dat Paul Pott regeerde in Cambodia. Dat betekend dat veel mensen die nu leven daarmee in aanraking zijn gekomen, direct of indirect. Ik heb hier weinig van gemerkt of over gehoord in contact met de lokale bevolking wat me verbaasd. In die zin lijkt het een taboe of te moeilijk om over te praten met buitenstaanders, wat ik me ook wel weer kan voorstellen. Het was indrukwekkend om deze plaatsen te bezoeken. Helemaal als je ziet op hoeveel plekken in Cambodia 'kampen' zijn geweest. Ik zal foto's toevoegen, maar wees gewaarschuwd, er zullen schedels en botten voorbij komen. Wat een raar besef was in de S21, was dat ik foto's van kinderen zag, die zeer waarschijnlijk nog hadden geleefd als zij niet omgebracht waren. Cambodia heeft wel heel wat te voortduren gehad met deze Paul Pott wat zijn sporen heeft achtergelaten (zichtbaar in armoede, onzichtbaar in welke vorm dan ook).
Vreselijk dat mensen zulke bizarre hersenkronkels kunnen hebben en in staat zijn om bepaalde lagen van de bevolking uit te roeien.
De afgelopen dagen ben ik verder gereisd van Phnom-Penh naar Sihanoukville. In Sihanoukville gebivakkeerd in het meest ranzigste hostel ever waar ze nog niet eens wc papier neerhangen. Daar sliep ik op een dun matje op een plank samen met 6 anderen. Tsja, wat wil je voor 3 dollar. Dat is dan ook een keuze. Van Sihanoukville heb ik de boot gepakt naar een eiland Koh Rong. Heerlijk om weer even aan de zee te zijn en op het strand te liggen! Samen met een jongen uit het vorige hostel een kamer gedeeld, die ik vervolgens de eerste nacht buiten heb gesloten toen ik in coma lag te slapen en niet wakker werd om de deur open te doen. Gelukkig was de rest van het verblijf wel gewekt door het gebonk op mijn deur en waren er twee meiden waar hij tussenin mocht slapen. Nou, dat is dan toch ook geen straf voor een man zou je zeggen.
Koh Rong is een redelijk groot eiland waar veel backpackers verblijven. Het heeft tropische stranden en er heerst een ontspannen sfeer. Wat me opvalt in Cambodia is dat overal waar je komt wiet wordt gerookt of happy brownies te verkrijgen zijn. Zo was de eerste vraag van de serveerster een keer; 'do you want to buy a joint?' in plaats van 'what do you want to order?'. Het verbaasd me hoe makkelijk dat allemaal gaat in Cambodia en het lijkt niet echt een probleem te zijn.
Het leuke aan Koh Rong vond ik wel het primitieve leven. De kippen, kuikens, honden en kinderen lopen overal en nergens. Dat maakt ook dat je regelmatig een huilend kind in haar/zijn eentje ziet lopen wat ik wel een beetje verdrietig vond. Gelukkig had ik ballonnen mee van thuis waarmee ik ze iets mee kon opvrolijken. Verder zijn er op Koh Rong geen geasfalteerde wegen of auto's. Ik kwam stiekem voor het lichtgevende plankton in de zee snachts, maar helaas was dat niet te zien. Wie weet ga ik dat op een andere plaats nog een keer zien, lijkt me heel gaaf.
Op Koh Rong heb ik ondanks de beperkte elektriciteit/WiFi mijn vlucht naar Melbourne geboekt voor 5 maart! Ben dan wel klaar voor een andere cultuur dan de Aziatische cultuur.
Gisteren na de bootreis de bus gepakt naar Ho Chi Minh city, Vietnam. Vannacht ben ik aangekomen in Vietnam en zit inmiddels te genieten van een goede cappuccino. Het was even een zoektocht naar een pinautomaat die mij wel geld wilde geven, maar uiteindelijk heb ik 80 euro uit de muur kunnen halen. Een tip voor reizigers; als je meerdere passen hebt zorg dan dat ze verschillend zijn en niet beide zijn aangesloten bij Maestro (of bij 1 dezelfde organisatie).
Vanmorgen wilde ik vertrekken naar een ander hostel waar reis-vrienden zitten. Toen ik mijn paspoort terugvroeg bleek deze spoorloos te zijn..... Oh jee... Dat was wel even spannend! Nu blijkt dat ze mijn paspoort mee hebben gegeven aan een andere Nederlandse meid uit het hostel. Die heb ik maar even een bericht gestuurd op Facebook dat ze even in haar paspoort moet kijken! Ik wacht nu tot ze terugkomt in het hostel zodat ik mijn paspoort weer terug kan krijgen. Grappig is het wel.
Ik ben ondertussen maar even de omgeving aan het verkennen. De eerste indruk is goed. Het lijkt redelijk georganiseerd. Op elke hoek van de straat staan security mannetjes en er lopen mannetjes in orange pakken met grote afvalbakken het afval op te halen op straat. Ondanks het gebrekkige Engels lijken de mensen vriendelijk en behulpzaam. En nu komt het.. Ik heb vandaag voor het eerst een stoplicht voor voetgangers gezien in Azië! Niet dat dat betekend dat er niets aan komt, maar in ieder geval minder dan wanneer er niets staat zoals ik in alle andere landen heb gezien. Inmiddels ben ik aardig ervaren in het spelletje 'kansen pakken en gaan wanneer je kunt'. Dat leer je hier wel in Azië!
Wat de verdere plannen zijn voor mijn verblijf hier weet ik nog niet (behalve Halong Bay en de grotten bezoeken). Daar zal ik aankomende dagen mee bezig. Aangezien ik Laos ook nog wil zien en het niet zo heel lang meer duurt voordat het 5 maart is, is het wel belangrijk dat ik duidelijk weet wat ik hier wil zien en doen. In ieder geval genoeg te doen!