Dalat en Nah Trang
Door: Eline Jansen
Blijf op de hoogte en volg Eline Marieke
19 Februari 2015 | Vietnam, Hoi An
Bij aankomst in het hostel op de koude vroege ochtend werden we hartelijk ontvangen door een Vietnamese 'Sister'. We werden ontvangen met thee, banaantjes en de woorden 'welkom to the family!'. Gelukkig waren na een uur wachten onze bedden vrij en konden we even relaxen en onze bevroren voeten verwarmen. De nachtbussen zijn goed te doen in Vietnam (niet dat je ze tegen wil komen in het verkeer aangezien ze hier als gekken rijden). Ondanks dat het goed te doen is ben je overdag vaak wel moe en heeft Bep even tijd nodig om bij te komen.
In Dalat hebben we Canyoing gedaan, wat inhoud dat je gaat abseilen van watervallen. We hadden een enorm grote groep, wat enerzijds gezellig was, anderzijds koud aangezien we lang op elkaar moesten wachten (wat regelmatig in de schaduw was). Het abseilen was spannend, met als hoogtepunt een gigantische waterval van 25 meter! Als je daarvoor staat te wachten bouwt de spanning zich wel op. Vermakelijk was het wel, om de gezichtsuitdrukkingen van de mensen die op de waterval waren te zien. Dat was verschillend tussen angstige gezichten tot gezichten met de gezichtsuitdrukking als 'i can do this'. Eenmaal aan de beurt had ik veel zin om te gaan en denk ik dat ik onder de catagorie 'i can do this' viel. Grappig dat als je eenmaal begint je focus zo scherp is dat de opgebouwde spanning er niet meer lijkt te zijn. Eenmaal over de helft van de waterval kreeg je vanaf de zijkant aanwijzigen dat je meer en meer met je bakkes in het grote hoeveelheid kletterende water moest, wat ik niet zo'n geweldig idee vond. Achteraf begreep ik dat dit moest aangezien je de laatste 7 meter het touw moest loslaten en het water ervoor zorgde dat je niet met je giegeltje tegen de rotsen aansloeg. Na de vrije val in het water was ie daar dan.. een mega-adrenaline kick! Het was echt supergaaf om te doen! Een aanrader mocht je onverhoopt eens in Dalat terecht komen ;-).
De dag erna ben ik op zoek gegaan naar mogelijkheden om van Dalat naar Hoan te gaan. Dit was allemaal vrij lastig, aangezien het Chinees oud en nieuw is en veel bedrijven dicht zijn en alle bussen zo goed als volgeboekt. Via via had ik begrepen dat jongens een taxi geregeld hadden die hen naar Hoan zou brengen in de nacht. Ook zouden ze nog 1 plek over hebben. Eind van de dag was het dan geregeld en zou ik in de avond mee gaan met de taxi naar Hoan. Eenmaal bij het tour-bureau bleek dat er twee chauffeurs waren, wat betekende dat er 1 plek minder was. Aangezien ik er als laatste bij kwam, was ik logischerwijs ook degene die afviel. We hebben geprobeerd om het toch passend te maken en om een andere auto te regelen. Helaas lukte dat niet aangezien de man die het geregeld had een eikel was die geen enkele moeite wilde doen. We vroegen hem of hij een andere busje had, waarop hij 'ja' zei, maar vervolgens niks deed behalve nonchalant voor zich uit staan kijken. Frustrerend was het en we konden maar moeilijk begrijpen dat deze man zo onvriendelijk was terwijl hij er 400 dollar voor betaald kreeg. Toen ben ik maar weggegaan en liep ik wel even met mijn 'ziel onder de arm'. Ik had echt geen zin om nog langer op deze plek te zijn. De ruimte die je in het hostel had was -20 aangezien het volgeladen was en alles was vies. Ik hou daar niet zo van, als mensen zo 'in je aura' staan of dat de toiletbril met bloedspetters omgekeerd op de pot ligt. Onderweg ben ik een tourbureautje ingelopen en heb ik uiteindelijk een ticket voor de volgende dag kunnen boeken naar Nah Trang, een ander plaatsje aan de zee. Twee dagen later kon ik dan de nachtbus pakken van Nah Trang naar Hoan. Dus dat gedaan en weer teruggegaan naar mijn vriendinnetjes in het hostel na een rijstwijntje in het tourbureau met de lokale oude mannetjes en twee Nederlandse jongens die ik onderweg was tegengekomen.
De twee dagen in Nah Trang zijn om en vannacht was ik op doorreis naar Hoan. Daar heb ik veel zin in, mede omdat ik eerder gemaakte vriendjes en vriendinnetjes daar weer ga zien.
Nah Trang is een toeristische plaats aan het strand. De toeristen die je hier vind zijn veelal Russisch en veel tenten worden dan ook gerund door Russen. Je moet er maar van houden..... mijn type mens is het niet aangezien mijn ontmoetingen tot nu toe veelal met onvriendelijk en norse mensen is geweest. In Nah Trang een Nederlandse meid leren kennen waarmee ik ben opgetrokken. De mensen die ik ontmoet zijn allemaal erg verschillend, wat leuk is om mee te maken aangezien je van iedereen wel iets kunt leren. Ik hou tegenwoordig dan ook achterin mijn 'prive-boekje' bij wat ik van iemand leer of wat opvallend was in het contact met iemand die ik ontmoet. Dat vraagt wel enige discipline, aangezien het mensen ontmoeten supersnel gaat.
Inmiddels heb ik de nachtbus vannacht genomen, wat deze keer toch niet zo relaxt was. Ik zat achterin op de onderste verdieping met 5 anderen mensen. Het was er bloedheet en over de adem van mijn buurman in mijn gezicht was ik niet zo te spreken. Ik had er echt moeite mee om het vol te houden, maar uiteindelijk heb ik toch nog een paar uurtjes kunnen slapen. Vanmorgen heb ik mijn Engelse vriendinnetjes weer gezien en zie ik veel andere bekende gezichten voorbij komen in het hostel waar ik nu zit. Een leuk weerzien.
-
20 Februari 2015 - 14:24
Mieke:
Hallo meissie, zo langzaam aan schiet het al op, naar het moment dat je naar Australië gaat. Weer een nieuw land met andere gewoontes. Wat een uitdaging zeg. Geniet eerst nog maar van je tijd in Vietnam . Tuut, mem.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley