Thats how it goes...
Door: Eline Marieke
Blijf op de hoogte en volg Eline Marieke
04 Maart 2015 | Thailand, Bangkok
Vandaag vertrokken vanuit Hanoi, waar ik net het vliegtuig ben ingestapt op weg naar Bangkok. Ik was bijna een dag te vroeg op het vliegveld, aangezien ik de taxi voor gisteren bijna besproken had. Ergens had ik het idee dat er iets niet klopte, en inderdaad, ik had nog een dag in Hanoi waar ik gelukkig net op tijd achter kwam.
De afgelopen dagen heb ik doorgebracht in Hanoi en Cat Ba. In Hanoi heb ik mijn Engelse vriendinnen opgezocht, waarvan ik ook gelijk weer afscheid moest nemen van 1 van de meiden die naar huis ging. De twee meiden zijn lang vriendinnen van elkaar en moesten na 5 maanden reizen afscheid van elkaar nemen. Toen ik dat zag moest ik wel even aan mijn vriendinnetje denken waarvan ik afscheid nam in Mandelay. Wat een rotgevoel was dat. Afscheid nemen is nooit leuk, wat bij het op reis gaan begint bij de mensen thuis en oneindig is met de mensen die je op je reis ontmoet waar je afscheid van neemt. Moeders en ik grappen al over het moment dat ik over 3 maanden naar huis kom en ze mij opwachten op Schiphol. Mama zegt daarop dat ze me opwacht met een spandoek waarop staat 'welcome home Miss Piggy', aangezien ik minstens 5 kilo zwaarder ben dan ik begon aan deze trip. Tsja, van je familie moet je het maar hebben. Gelukkig zit humor in de genen (alhoewel ik wel vriendelijk nog dringend bedankt heb voor het spandoek).
Over afscheid nemen gesproken, ik heb zoveel spullen die ik kwijt ben geraakt in deze trip. Veel favoriete spulletjes zoals mijn goeie pincet (als onderdeel van mijn makeuptasje die ik in zijn totaliteit kwijt ben) favo pyama-ding en zo kan ik nog wel een aantal dingen opnoemen. Iets wat bij het reizen hoort, aangezien je altijd onderweg bent en je 'huis' dagelijks in- en uitpakt. Ervaren reizigers onder jullie zullen wel begrijpen wat ik bedoel. Altijd balen als je na graven in je tas ontdekt dat je iets kwijt bent, ondanks dat het stiekem vaak maar onbelangrijk is. Ergens zoeken we allemaal houvast in vertrouwde dingen. Anderzijds is het ook weer mooi te ontdekken dat je bijna niks nodig bent.
Inmiddels heb ik Vietnam dus verlaten en hoor ik het vertrouwde 'sawadekaa' (what means Hello in Thai) om me heen.
Ik heb genoten van Vietnam en wederom weer veel geleerd over mezelf. Hoe ga ik met dingen om, wat vind ik leuk en wat vind ik niet leuk van mezelf. Wat wil ik anders zien en wat vind ik belangrijk?Allemaal onderwerpen die je tegenkomt in het reizen (ik althans). De antwoorden op die vragen zijn oneindig, aangezien je verandert en in die zin altijd in beweging bent. In ieder geval goed om bij stil te staan en ook te accepteren wat er is en hoe het soms is.
Anyway, genoeg hersenspinsels voor nu, over naar Hanoi en Cat Ba.
Hanoi is een grote stad in het noorden van Vietnam, vergelijkbaar met Ho Chi Min. Voor mij voelde deze stad als een 'verloren' stad. Ik ben namelijk nog nooit zo vaak verdwaalt op 3 vierkante kilometer als in Hanoi Downtown. Wauw. Mijn richtingsgevoel wat normaal gesproken redelijk aanwezig is leek compleet van tafel te zijn geveegd. Alle straatjes lijken op elkaar en overal rijden toeterende scooters en taxi's in het wild. Een stoep wordt veelal gebarricadeerd door stalletjes, iets wat het straatbeeld typeert en zeker zijn charme heeft. In de avond zitten veel locals buiten op kleuterkrukjes die wij kennen van de peuterspeelzaal. Dat is sowieso typerend voor Azië, het zitten op de grond of laag op de grond. Iets wat wij zo niet gewend zijn! Is toch bijzonder dat het zo verschillend is. Daarnaast wordt er vanalles verkocht op straat, zoals broodjes kebab en er lopen vrouwtjes rond met manden aan de beide zijden met bijvoorbeeld zoete broodjes. Ook zie je in de avond veel kinderen die tot laat wakker zijn.
Cat Ba is een eiland aan de kust, close to Halong Bay, wat 1 van de 7 wereldwonderen is. Daar zijn honderden eilandjes bij elkaar wat een mooi uitzicht is. Daar heb ik een boottocht gedaan, wat leuk was en ook ontzettend koud. Kanoën was een van de activiteiten waar ik gelukkig een beetje warm van werd. Ik zat alleen in een mega kano, waarop ik gevraagd werd of ik wilde ruilen zodat ik niet alleen was. Daarop antwoordde ik dat ik best alleen kan kanoën, aangezien ik ook alleen op reis kan;-). Op een gegeven moment naar een afgelegen plek gekanood waar ik heb genoten van het uitzicht en de stilte. Gewoon even ronddobberen op water waar duizenden dieren onder je leven. Vind ik altijd een fascinerend idee, hoeveel dieren er wel niet onder de zeespiegel leven waar je boven water niets van ziet. Ik zou graag eens walvissen willen zien, lijkt me echt geweldig indrukwekkend.
Na een lekkere lunch zijn we doorgevaren en was er een moment voor een duik. Aangezien ik de hele dag al verkleumd was zag ik daar vanaf, totdat ik besefte dat dit voorlopig de laatste kans zou zijn om in de Aziatische oceaan te zwemmen. Dus, kleren uit en springen maar!
Morgen vlieg ik door naar Melbourne, wat ik best wel spannend vind. Een voor mij 'nieuwe' wereld die ik mag gaan ontdekken. Ik heb zin om weer in een meer Westerse wereld te zijn en kijk er naar uit om gewoon eens rechtdoor te kunnen lopen op de stoep zonder dat mensen door me heen proberen te lopen of ik om moet lopen voor wat dan ook. Wat een mens wel niet kan missen..;-)
Tot het volgende verslag vanuit Australië! :-D
De afgelopen dagen heb ik doorgebracht in Hanoi en Cat Ba. In Hanoi heb ik mijn Engelse vriendinnen opgezocht, waarvan ik ook gelijk weer afscheid moest nemen van 1 van de meiden die naar huis ging. De twee meiden zijn lang vriendinnen van elkaar en moesten na 5 maanden reizen afscheid van elkaar nemen. Toen ik dat zag moest ik wel even aan mijn vriendinnetje denken waarvan ik afscheid nam in Mandelay. Wat een rotgevoel was dat. Afscheid nemen is nooit leuk, wat bij het op reis gaan begint bij de mensen thuis en oneindig is met de mensen die je op je reis ontmoet waar je afscheid van neemt. Moeders en ik grappen al over het moment dat ik over 3 maanden naar huis kom en ze mij opwachten op Schiphol. Mama zegt daarop dat ze me opwacht met een spandoek waarop staat 'welcome home Miss Piggy', aangezien ik minstens 5 kilo zwaarder ben dan ik begon aan deze trip. Tsja, van je familie moet je het maar hebben. Gelukkig zit humor in de genen (alhoewel ik wel vriendelijk nog dringend bedankt heb voor het spandoek).
Over afscheid nemen gesproken, ik heb zoveel spullen die ik kwijt ben geraakt in deze trip. Veel favoriete spulletjes zoals mijn goeie pincet (als onderdeel van mijn makeuptasje die ik in zijn totaliteit kwijt ben) favo pyama-ding en zo kan ik nog wel een aantal dingen opnoemen. Iets wat bij het reizen hoort, aangezien je altijd onderweg bent en je 'huis' dagelijks in- en uitpakt. Ervaren reizigers onder jullie zullen wel begrijpen wat ik bedoel. Altijd balen als je na graven in je tas ontdekt dat je iets kwijt bent, ondanks dat het stiekem vaak maar onbelangrijk is. Ergens zoeken we allemaal houvast in vertrouwde dingen. Anderzijds is het ook weer mooi te ontdekken dat je bijna niks nodig bent.
Inmiddels heb ik Vietnam dus verlaten en hoor ik het vertrouwde 'sawadekaa' (what means Hello in Thai) om me heen.
Ik heb genoten van Vietnam en wederom weer veel geleerd over mezelf. Hoe ga ik met dingen om, wat vind ik leuk en wat vind ik niet leuk van mezelf. Wat wil ik anders zien en wat vind ik belangrijk?Allemaal onderwerpen die je tegenkomt in het reizen (ik althans). De antwoorden op die vragen zijn oneindig, aangezien je verandert en in die zin altijd in beweging bent. In ieder geval goed om bij stil te staan en ook te accepteren wat er is en hoe het soms is.
Anyway, genoeg hersenspinsels voor nu, over naar Hanoi en Cat Ba.
Hanoi is een grote stad in het noorden van Vietnam, vergelijkbaar met Ho Chi Min. Voor mij voelde deze stad als een 'verloren' stad. Ik ben namelijk nog nooit zo vaak verdwaalt op 3 vierkante kilometer als in Hanoi Downtown. Wauw. Mijn richtingsgevoel wat normaal gesproken redelijk aanwezig is leek compleet van tafel te zijn geveegd. Alle straatjes lijken op elkaar en overal rijden toeterende scooters en taxi's in het wild. Een stoep wordt veelal gebarricadeerd door stalletjes, iets wat het straatbeeld typeert en zeker zijn charme heeft. In de avond zitten veel locals buiten op kleuterkrukjes die wij kennen van de peuterspeelzaal. Dat is sowieso typerend voor Azië, het zitten op de grond of laag op de grond. Iets wat wij zo niet gewend zijn! Is toch bijzonder dat het zo verschillend is. Daarnaast wordt er vanalles verkocht op straat, zoals broodjes kebab en er lopen vrouwtjes rond met manden aan de beide zijden met bijvoorbeeld zoete broodjes. Ook zie je in de avond veel kinderen die tot laat wakker zijn.
Cat Ba is een eiland aan de kust, close to Halong Bay, wat 1 van de 7 wereldwonderen is. Daar zijn honderden eilandjes bij elkaar wat een mooi uitzicht is. Daar heb ik een boottocht gedaan, wat leuk was en ook ontzettend koud. Kanoën was een van de activiteiten waar ik gelukkig een beetje warm van werd. Ik zat alleen in een mega kano, waarop ik gevraagd werd of ik wilde ruilen zodat ik niet alleen was. Daarop antwoordde ik dat ik best alleen kan kanoën, aangezien ik ook alleen op reis kan;-). Op een gegeven moment naar een afgelegen plek gekanood waar ik heb genoten van het uitzicht en de stilte. Gewoon even ronddobberen op water waar duizenden dieren onder je leven. Vind ik altijd een fascinerend idee, hoeveel dieren er wel niet onder de zeespiegel leven waar je boven water niets van ziet. Ik zou graag eens walvissen willen zien, lijkt me echt geweldig indrukwekkend.
Na een lekkere lunch zijn we doorgevaren en was er een moment voor een duik. Aangezien ik de hele dag al verkleumd was zag ik daar vanaf, totdat ik besefte dat dit voorlopig de laatste kans zou zijn om in de Aziatische oceaan te zwemmen. Dus, kleren uit en springen maar!
Morgen vlieg ik door naar Melbourne, wat ik best wel spannend vind. Een voor mij 'nieuwe' wereld die ik mag gaan ontdekken. Ik heb zin om weer in een meer Westerse wereld te zijn en kijk er naar uit om gewoon eens rechtdoor te kunnen lopen op de stoep zonder dat mensen door me heen proberen te lopen of ik om moet lopen voor wat dan ook. Wat een mens wel niet kan missen..;-)
Tot het volgende verslag vanuit Australië! :-D
-
04 Maart 2015 - 08:12
Mieke:
Zo, ik ben net uit bed en lees dan direct je , wederom, prachtige verhaal. Het maakt mij weer aan het lachen. Heerlijk. En dat spandoek verhaal, ja, dan sta ik even mooi voor paal he. Maar goed, iedereen die ons kent weet, dat wij een ongelooflijk humor hebben naar elkaar . En die kilo's heb je er zo weer af als je weer fanatiek gaat sporten, daar ben je goed in.
Als wij jou staan op te wachten 5 juni, dan hou ik het bij een mooie ballon O.k.? Ook leuk. Wat mooi dat jij ook nog steeds, op reis bent in jezelf. Altijd goed om veel te ontdekken over jezelf. Dat doe ik ook nog steeds. -
04 Maart 2015 - 16:41
Imy:
Eline wat schrijf jij toch prachtige stukjes over jouw belevenissen.
Ik wens je een hele fijne tijd in Australië/ Melbourne. Zoek maar een leuke baan in een backpakkers hotel want je zult merken dat je geld sneller opraakt dan in de landen waar je nu bent geweest.
Blijf genieten -
04 Maart 2015 - 16:49
Tante Alie:
Super goed verhaal weer. Ook ik ontdek nog vaak nieuwe dingen aan mezelf, of ik verval weer in oud gedrag waar ik zo aan had gewerkt om het anders te doen. Kortom het blijft boeiend in het leven. Soms ook maar gewoon gaan met die banaan en niet teveel nadenken, bevalt mij ook wel goed. Je kunt ook teveel nadenken en dat is zo vermoeiend. Het moet ook vooral leuk zijn. Nou meid ontzettend veel plezier in Australië. Groeten, ook van Bert. -
04 Maart 2015 - 17:32
Maaike:
Hey lieverd, wat heb ik weer genoten van je verslag. Je kunt als je thuiskomt altijd nog schrijfster worden. Wat kun jij boeiend schrijven..ik krijg er beelden bij, en wat heerlijk dat je het deelt met ons. De ontdekkings reis naar jezelf; wie ben ik??wat wil ik??wat heb ik nodig....de antwoorden komen vanzelf.
Nu lekker naar Australië.... weer een nieuw avontuur/ontdekkingen. Veel plezier/verrassingen/uitdagingen... -
04 Maart 2015 - 21:58
Inge:
Hey Eline!
Wat leuk om je verhaal te lezen! Nu op naar oz! Je gaat het vast en zeker leuk vinden in Melbourne, je ouwe nicht spreekt tenslotte uit ervaring ;-) hehehe. Lekker genieten en ik kijk nu al uit naar je volgende verslag! xx -
05 Maart 2015 - 12:50
Reneth:
He Eline ik heb genoten van je mooie verhalen en belevenissen, het klinkt alsof je steeds meer gaat genieten. En nu op naar het volgende avontuur, heel benieuwd hoe je het daar gaat ervaren.
En wat dat spandoek betreft, er zijn ook nog buren die misschien wel met spandoek komen, je weet maar nooit. Nu eerst maar genieten in Australië. Knuffel van Klaas en mij. -
06 Maart 2015 - 12:40
Maren:
Haai meis!!
Je koffer zit in ieder geval vol belevenissen ;) Ben benieuwd naar je ervaring in australie!
Tut
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
