Roadtrip Airlie Beach - Mission Beach

Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder. De tijd vliegt voorbij en volgens mijn berekeningen ben ik over 17 dagen thuis. Hoe gek is dat? Nu zit ik aan de andere kant van de wereld en straks ben ik 'gewoon' weer thuis in mijn hometown Leeuwarden. Ik heb wel zin om iedereen weer te zien, daar kijk ik wel naar uit. Maar verder voelt het dubbel en hoef ik nog niet zo nodig naar huis. Ik heb niet echt een concreet plan voor als ik thuis ben. Ik heb wel ideeën, maar laat het allemaal afhangen van hoe ik me voel als ik thuis ben. Plannen kunnen nog wel 10 keer veranderen heb ik wel gemerkt.
De afgelopen dagen ben ik op zeiltocht geweest zoals ik in mijn vorige blog schreef. Op de dag van vertrek kwam de dag-trip-boot van dezelfde organisatie eerder terug in de haven, aangezien het weer te slecht was. Een uur later vertrokken wij op de katamaran. De zon was ver te zoeken en het water was wild. Zo zaten we met een stel jongeren aan de zijkant van de boot naar de horizon te staren om mogelijke kotspartijen te ontwijken. We zijn 2,5 dag op pad geweest, waarbij we op onze volle dag geprobeerd hebben om naar whitheaven beach te gaan, HET strand van de whitsundays. Nou, ik heb nog nooit op zo'n trage boot gezeten! Het duurde eeuwen voordat we een kilometer verder waren, waarna er uiteindelijk het besluit kwam niet naar het strand te gaan omdat het te lang duurde en het weer te slecht was. We wilden teruggaan naar het vaste land, maar de eigenaar van het schip besloot uiteindelijk de trip door te zetten. Al met al, was het niet een geweldige trip, wat het had kunnen zijn als je met mooi weer op zo'n boot zit. Waar ik wel van genoten heb was het buiten slapen. Er was een doek gespannen over het dek waar ik onder geslapen hebben. Heerlijk om in frisse buitenlucht te slapen en wakker te wakker te worden van daglicht. Dat is trouwens nog iets waar ik naar uit kijk.. De lange dagen! Hier gaat de zon om half 6 onder en als het 7 uur is heb je het gevoel dat het al 9 uur is. Helemaal met kamperen wanneer je afhankelijk bent van het daglicht.
Anyway, terug naar de boottocht. Eenmaal terug in de haven kwam de eigenaar van de boot op het schip en nodigde ons uit voor een maaltijd in de avond en een dagtrip op een andere boot naar het welbekende strand. Helaas kon niet iedereen daar aan mee doen, waaronder ik. Een paar mensen hebben vervolgens geld teruggekregen van de trip, maar niet iedereen. Zo wist ik van een Frans koppel dat ze 100 dollar pp terug hadden gekregen (waarvan iedereen dacht dat het 50 was). Wanneer een Iers koppel er naar vroeg sneakte de eigenaar er tussenuit en was hij nergens meer te bekennen. Ik wist van de 100 dollar en vond het zo oneerlijk! Dus de schipper aan zijn jas getrokken en hem gevraagd zijn baas te bellen. Vervolgens allemaal sneaky gedoe van de schipper en zijn vriendin die zich er wel even mee zou bemoeien waar ik helemaal niet op zat te wachten. Toen zelf maar op zoek gegaan en de baas in de pub gevonden met een biertje in zijn hand. Hem gevraagd om even 1 op 1 te spreken en vervolgens geconfronteerd met dat ik hoor dat hij het Franse stel 100 dollar teruggeeft en andere mensen vervolgens ontwijkt en niets teruggeeft, wat oneerlijk is. Volgens hem had hij anderen alleen geld gegeven omdat mensen niet bij de maaltijd konden komen, welke er vervolgens wel waren. Daarnaast zei hij dat andere mensen aan het liegen waren en verder hield het gesprek niet lang stand aangezien meneer boos werd en vervolgens weg liep. Dat is wel een beetje wat Australische 'dushbacks' doen als ze ergens niet uitkomen. Hoog van de toren blazen en uit de situatie stappen. Beetje triest. Had ook wel het idee dat deze man een en ander gebruikt had. Ik heb al een paar keer situaties gezien/meegemaakt waarvan ik denk 'er is hier genoeg werk te doen op sociaal gebied'. Veel huiselijk geweld, veel drugs en alcohol misbruik en soms een bijzondere manier van opvoeden. Dat had ik ergens niet zo verwacht tegen te komen in Australië.
Anderzijds zijn er ook heel veel lieve open mensen te vinden in australie! Zo was er afgelopen dagen een oud vrouwtje genaamd Dot, die onze hulp vroeg met de parkeermeter. Zo hebben we een tijdje met haar staan kletsen en haar geholpen, waarna ze ons zo aardig vond en meenam naar haar vrijwilligerswerk waar we vervolgens gratis naar binnen mochten. Het was een groot aquarium met een turtel-hospital waar we een kijkje mochten nemen. Echt heel lief en zo moesten we natuurlijk wel even op de foto met Dot. De zon was vervolgens bijna onder, maar ik moest en zou nog even in mijn nieuwe bikini over het lege strand lopen, waar mijn medereizigers lekker om hebben kunnen lachen.
Inmiddels zijn we in een nationaal park aan het camperen en hebben we nog ongeveer 300 km te gaan naar Cairns. Gisteren heb ik een vlucht geboekt voor volgende week naar Gold Coast, aangezien ik nog een paar dagen naar Byron Bay wil voordat ik uitvlieg naar Bangkok. Verder zie ik wel wat er op mijn pad komt. Wherever the wind blows.. (Zoals ik wel vaker gezegden door elkaar haal;-)).
De afgelopen dagen heb ik weinig bereik op mijn telefoon, wat het verslag-uploaden vertraagd. We hebben twee nachten in een nationaal park geslapen (op verschillende plekken). Er zijn dan wel veel dieren om je heen in de nacht! Zo kwam ik een slang tegen, een dikke pad en de vleermuizen vlogen me om de oren op het moment dat het licht uit ging in het toiletgebouw. Gelukkig zat mijn reisgenote op het toilet voor morele ondersteuning, geschrokken en wel zich afvragend wat voor monster mijn gegil veroorzaakt had. Avontuurlijk is het wel. Vandaag staan we ergens op de camping bij mission beach. We zijn op naar Cairns en hebben nog een paar stops te gaan. Dinsdag zal ik afscheid nemen van de meiden en mijn laatste dagen australie doorbrengen ergens in de gold coast.