Havana en Vinales

Hola!

Eenmaal aangekomen in Havana werden stond er een taxi klaar om naar onze eerste particulara te gaan waar vooraf twee nachtjes geboekt waren. Hostels hebben ze hier niet, wat toch wel even schrikken was toen ik via de gebruikelijke weg hostelworld raadpleegde wat geen resultaat gaf. Ohwja, überhaupt internet is overigens al een zeldzaam iets. Inmiddels zijn we een paar dagen verder.
In Havana verbleven we bij Guillo thuis, een Cubaan met een huis vol met tierelantijntjes en tientallen schilderijen op een fel roze muur. Alles was schoon en prima. Een beetje onwennig wel, je bent bij mensen thuis en de taalbariere was huge. Een leuke uitdaging dus. Havana heb ik ervaren als een wat donkere stad, wat veelal kwam door de vervallen gebouwen en de zon die ik inmiddels op dag 5 nog geen 10 minuten heb zien schijnen.

Na Havana zijn we vertrokken naar Vinales. Via Guillo hebben wij de volgende casa geboekt, die ons op zouden wachten bij het busstation. In eerste instantie zouden we de bus nemen, maar eenmaal daar was er een Amerikaans stel die ook richting Vinales af wilden reizen, waarmee we net zo goed een taxi konden pakken. Dus zo zijn we voor een paar 'Cuc' meer naar Vinales gereisd. Wel was de taxi minder comfy dan de bus, maar goed, we waren heel wat korter onderweg. Aangezien we later verwacht werden in Vinales moesten we alsnog wachten om naar de particulara te gaan, aangezien zij ons een aantal uren later hadden verwacht. Communicatiemiddelen om te laten weten dat we eerder waren hadden we niet, dus dan zit er weinig anders op. Wat er dan gebeurd doet me denken aan vroeger, een combinatie tussen het terugkomen van schoolreisje en het opgehaald worden door je ouders. Alleen weten je ouders (vaak wel) op wie ze te wachten staan en de Cubanen niet. Je ziet een grote bus met toeristen aankomen en de Cubanen verzamelen zich op 'het schoolplein' met de allen een papier met de namen erop. Je stelt jezelf voor en gaat mee naar huis. In dit geval werden we opgehaald door een jongere jongen en een wat oude ogende jongedame. Onderweg naar huis vroeg ik (god zij dank) wat hun relatie was (en niet of hij haar zoon was wat ik dacht) gezien zij getrouwd bleken te zijn. Eenmaal in de casa bleek mama van de jongeman ook daar te wonen en zo ook jongere dochter. Moeder was de zus van Guillo in Havana en zo weten ze allen hun adresjes om je naar door te sturen. Zo werkt dat dus hier in Cuba. De eerste avond in de Casa gegeten. Praktisch alles is natuurlijk zoals bijvoorbeeld de aardappels die uit de tuin gehaald werden voor het eten. Wel wordt er veel in olie gebakken en gefrituurd. Je moet je voorstellen dat zo'n tafel dan helemaal volgestouwd wordt met 2 dagen voedsel. Je voelt je bijna bezwaart als er zoveel terug de keuken in gaat.
De jongen van de casa had paarden en organiseerde daar tours mee langs een van de welbekende tabaco farms en koffie farm. Dit de volgende dag gedaan. Mijn eerdere ervaring met paarden was niet al te best, gezien dat vaak resulteerde in een huilend kind. Tijd om het een nieuwe kans te geven. Eenmaal op dat paard een beetje gespannen wat aardig snel wende en waar ik wel lol in kreeg. Op het paard hobbelend door de groene natuur van Cuba voelde ik hetgeen wat - voor mij - het reizen 'pretty cool' maakt. Jezelf verwonderen over wat je ziet, meemaakt en je gezegend voelen met het feit dat je dat mee mag maken.
Dat was het even het verslag van de afgelopen paar dagen. Binnenkort meer:)!

Groetjes uit Cuba!