De eerste ervaringen tussen de mandarijnen

Een paar dagen terug ben ik aangekomen in Childers. Een klein plaatsje in the middle of nowhere waar ik bivakkeer voor werk. Eenmaal aangekomen was er een hele papierwinkel die ik door moest nemen ivm het werken op de farm. Ik slaap in een caravan, of nouja, de luifel(/hut?!) van de caravan. Inmiddels is onze laatste Duitse medekampeerster bij ons ingetrokken en zijn we met 5 personen in de caravan (een Duits stel, een Nederlandse meid en een Duitse meid). Dat kamperen doet me denken aan vroeger, waar ik gisteren mijn moeder miste met de thee en Franse koekjes die op me zat te wachten. Dit is alleen wel een minder luxe variant van kamperen dan dat ik vroeger beleefde. Terug naar het minimum en leven in een 'shithol', als je het mij vraagt. Dat is wel weer even aanpassen geblazen. Gillen is het wel, dat zeker. Mijn vorige verblijf met twee persoons bed en eigen badkamer wordt dan wel gemist. Of mijn eigen bed! Maargoed, het is ook maar net hoe je er mee omgaat. Doe je ogen dicht onder de douche en beeld je in dat je in een luxe hotel onder de douche staat geeft plezier voor een paar seconden. Vervolgens moet ik om mezelf lachen als ik mijn ogen weer open doe. Alles went zeggen ze toch?
Gisteren de eerste dag mandarijnen plukken gehad. In de ochtend op de bus gestapt voor de camping die vol zat met mensen uit Tonga, een eiland ergens bij Fiji waar ik nog nooit van gehoord had. Mensen lijken nog niet echt open te staan voor contact, wat misschien wel komt door de mega taalbariere. Gelukkig zijn er ook een paar Europeanen die op dezelfde farm werken.
Het is ongeveer een uur rijden met de bus naar de farm. Eenmaal aangekomen introductie gehad en daarna begonnen met werken. Je wordt betaald per bin, wat een groot krat is waar 200 kilo mandarijnen in gaan. De prijzen voor de mandarijnen verschillen per dag, meestal rond de 130 dollar/per bin. Vandaag (dag twee) zal ik mijn eerste bin afmaken, dus dan heb je even een indruk over de verdiensten.
Het is hard werk. De zon is warm, dus een hoed en veel water is een vereiste. Met een knipper en een ladder ga je de bomen bij langs en pluk je alleen die vruchten die rijp genoeg zijn. Je moet dus maar geluk hebben met de bomen die vol en rijp zijn. Na de eerste dag was ik gesloopt. Wel een fijn idee dat ik nu weer eens geld aan het verdienen ben ipv dat het er alleen maar uit gaat en dat ik dagen spaar voor mijn 2e jaar VISA mocht ik dat ooit willen. De tijd zal leren of het financieel waard is, aangezien het shithol ook wel 150 dollar per week kost (wat na mijn idee veel te veel is voor wat je krijgt). De deur kan niet dicht en al onze spullen liggen voor het oprapen wat niet een heel fijn idee is (dus waardevolle spullen liggen onder de mandarijnen;-)). We doen het er maar mee en verbeteren dingen waar mogelijk en verder maar kijken hoe het gaat aankomende weken. Vanmorgen gehoord dat we doorwerken van het weekend, dus geen weekend voor lientje.
Het is in ieder geval wel een avontuur allemaal en je leert zeker om creatief te zijn met weinig middelen wat wel hilarisch is.
Groeten vanuit het veld!