Ko Lanta en Krabi

Allereerst de allerbeste wensen voor de mensen die ik niet heb gesproken. Op een gezond 2015!
Ik ben inmiddels in Hou Nang - Krabi, in het zuiden van Thailand. Ik ben vandaag van Ko Lanta naar Krabi verhuisd, waarna ik morgenvroeg van Krabi naar Ciang Mai vlieg, het noorden. Het is gelukt om dit een paar dagen eerder te doen, waar ik heel blij mee ben. Ik heb inmiddels genoeg 'vakantie' gevierd hier op de eilanden. Ik ben erg benieuwd naar Chiang Mai en heb daar dan ook veel zin in.
Ko Lanta is een mooi eiland met een hoog relax gehalte. Het strand is prachtig en er zijn talloze strandtentjes waar je gezellig kunt zitten. Een aanrader voor als je een chille vakantie wilt hebben. Ik had een grote kamer met 3 slaapplaatsen, waarvan ik 1 bed heb afgestaan aan een Noorse jongen tegen kleine vergoeding (voor niks gaat de zon op). Dit was een relaxte jongen uit Noorwegen waar ik een paar dagen mee opgetrokken heb. We hebben over het eiland gefietst, wat wel iets zwaarder was dan in Nederland met 30+ (graden) en heuveltje op, heuveltje neer. Alhoewel ik me voor kan stellen dat het door de kou fietsen in Nederland ook niet echt een pretje is op dit moment.
Ik had me voorbereid op een feestje met oud en nieuw, wat een beetje tegenviel aangezien er niet zoveel party was. Daar kon ik me vrij snel bij neerleggen, aangezien zich er vast nog genoeg kansen voordoen voor een feestje. Ik moet zeggen dat ik er tot nu toe ook nog niet veel behoefte aan heb gehad, wat ook wel maakt dat ik nog niet echt uitbundig gefeest heb.
Ik ben inmiddels dus op Krabi aangekomen. Ik zit ergens op een afgelegen plek, waar ik een leuk bungalow huisje heb. Ik ben blij dat dit voor 1 nachtje is en niet voor 4 zoals eerder gepland stond. Vanmiddag ben ik naar het strand gelopen. De Thaise mensen hebben vakantie wat gevierd wordt. Ze zitten met hele families voor het strand (onder de bomen) met elkaar te eten. De langgerekte rij met kraampjes langs de weg zorgen voor voldoende voedsel, waar ik een papaya salade heb gehaald. Deze heb ik zitten oppeuzelen tussen de Thaise mensen. Wel werd ik (op een vriendelijke manier) toegelachen toen deze blanke 'fallan' (buitenlander) rood aanliep omdat die twee pepertjes toch iets teveel van het goede was.
Even later zat ik ergens op een bankje waar kleine Thaise meisjes verlegen maar nieuwsgierig naar me stonden te kijken en te wijzen. Ik geloof dat ze nog niet eerder een blondharige met blauwe ogen hadden gezien, wat soms moeilijk voor te stellen is. Grappig is het wel.
Hier in Thailand doen de mensen erg hun best om toeristen te entertainen. Dat is ook niet zo gek aangezien het een grote bron van inkomsten is, wat maakt dat veel mensen een inkomen hebben. Soms gaat dit ver en wordt de natuur hiervoor misbruikt. Zo kan je met (gedrogeerde) tijgers op de foto, kijken naar een gevecht tussen een cobra en een Thaise kerel of een ritje maken op de rug van een olifant wat de welbekende vakantie'kiekjes' oplevert. Daar ben ik niet zo fan van en roept wat nare gevoelens bij mij op. Vooral omdat het niet natuurlijk is en het niet 'gemaakt' is om zo te zijn. Anderzijds merk ik ook dat het lastig is om er niet aan deel te nemen. Zo zit er in mijn 'pakket' bijvoorbeeld een 3 daagse trekking in Chiang Mai ingegrepen, waarbij 'de olifant' onderdeel is. Wel liet ik mij vertellen na mijn protest dat je daar vanaf kon zien en ik hoop dat ik misschien een olifant kan wassen, dat lijkt me wel gaaf. Iemand zei me aan het begin van deze reis 'whatever makes you feel good'. Daar moet ik aan denken als ik dit typ. Ik denk namelijk niet dat ik de illusie moet hebben dat ik dat stuk van de Thaise maatschappij kan veranderen, maar ik zal voor mezelf moeten kiezen wat ik daarin wil.
Daarop voortbordurend nog even een ander iets waarover ik me verwonder. Wat maakt nou toch dat wij mensen het zo moeilijk vind om voor onszelf te zorgen? Na mijn bezoek aan de tempel had ik me voorgenomen om dagelijks minimaal een kwartier te mediteren. Ondanks dat ik niks heb wat ik 'moet' lukt het me nauwelijks om me daartoe te zetten, terwijl.. Wat is nou een kwartier? Niet alleen gebaseerd op mijn eigen beleving, maar ook op hetgeen wat ik (herhaaldelijk) om me heen zie bij anderen. Terwijl.. 'Its all about you..' Wat de aanvullende tekst was van mijn reisgenoot.. Waarin ik zeker een waarheid zie (alhoewel we soms ook aan onze medemens moeten denken, wat ons vervolgens weer een goed gevoel geeft omdat we aan anderen denken)......
Lang leve de dubbelzinnigheid!